Kalendarz liturgiczny
Kalendarz liturgiczny
Kalendarz liturgiczny
święto św. Stanisława Kostki, zakonnika, patrona Polski i młodzieżyświęto św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty
Od 1 lipca gościliśmy w Łapanowie pierwszy letni turnus oazowy.
Zapraszamy do przeczytania, co o sobie piszą uczestnicy…
UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA
Refleksje na temat poszczególnych przykazań
w oparciu o Katechizm Kościoła Katolickiego”
to kolejna, polecana do przeczytania, pozycja cenionego spowiednika, rekolekcjonisty i duszpasterza, ojca Leona Knabita.
Autor wielu książek, artykułów i felietonów, tym razem zatrzymuje się nad Dekalogiem, by – jak sam napisał – odświeżyć pewne prawdy moralne.
/…/ Odświeżeni, przebrani, ale z naszym powszednim pośpiechem myśli i gestów. Obrus, nakrycia, świeca, opłatek. Już śpiewają kolędy w radiu lub w telewizji, pachnie grzybowa. Już czas. No, chodźcie wreszcie, zupa stygnie!
Płomień świecy ozdobionej czerwonym logo Caritas rozświetla wnętrze pokoju. Zapomnij o pośpiechu. Barszcz czy pierogi można podgrzać nawet gdy ostygną. Zatrzymaj wzrok na migotliwym świetle. Pomyśl. Oddaj tę krótką chwilę Panu Bogu. Zanim wszyscy się zbiorą wokół uroczystego stołu, wznieś myśli ku Niemu z wdzięcznością. To On, w osobie swego maleńkiego Syna, przyszedł do ciebie – człowieka jako Człowiek bezbronny, mały, zrodzony z Wszechmocnego i Niepokalanej. Tak było naprawdę, już ponad 2 tys. lat temu…
Każde czasy i każda społeczność ma swojego Jana Chrzciciela – o którym sam Jezus powiedział, że jest największym z proroków. Takie postacie to zazwyczaj ludzie, których nie lubimy, bo pokazują nam jacy naprawdę jesteśmy, bo demaskują nasze słabości i obnażają nasze prawdziwe -nie zawsze najpiękniejsze- twarze. Tacy ludzie, jak Jan Chrzciciel, mają odwagę nazywać grzech – grzechem, świństwo – świństwem, kant – kantem. To są ludzie, którzy z Bożego posłania są prorokami przygotowującymi drogę Panu.
Kolejny Adwent w moim życiu, kolejna dana mi szansa na to, abym w końcu dostrzegł co naprawdę się liczy, co naprawdę jest najważniejsze? /…/ Adwent to nie tylko czas oczekiwania na Boże Narodzenie, ale przede wszystkim czas przygotowania na przyjście Boga-Człowieka, na spotkanie go w moim życiu. A może warto by było obudzić się z letargu i uśpienia? A może warto by było zrobić mały rachunek sumienia i zobaczyć, jak to naprawdę jest z tym moim życiem pełnym samozadowolenia i faryzejskiego uznawania się za lepszego od innych a jednocześnie pełnym kantów, szwindli i nieuczciwości? A może trzeba by było poprosić: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił”? A może warto w końcu wyprostować swoje ścieżki życiowe i wyrównać drogi?
Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych braci moich …
Byłem głodny,
a nie daliście mi jeść,
Byłem spragniony,
a nie daliście mi pić,
Byłem nagi,
a nie przyodzialiście mnie,
Byłem przybyszem,
a nie przyjęliście mnie,
Byłem chory,
a nie odwiedziliście mnie,
Byłem w więzieniu, a nie przyszliście do mnie,
Byłem w potrzebie, a mijaliście mnie obojętnie,
Czyż nie jest dzisiejsza Ewangelia pochwałą przebiegłości, sprytu, zaradności, umiejętności urządzenia się, peanem na cześć tych, którzy umieją pomnażać swoje dobra materialne? Czyż nie jest to zachęta do kombinowania, do robienia biznesu, do umiejętnego inwestowania? TAK …, na pewno tak, tylko czy chodzi tu na pewno o dobra materialne i o umiejętność bogacenia się? Tak, szybko bylibyśmy skłonni pójść za Chrystusem gdyby tak zrozumieć dzisiejszą Ewangelię. Gdyby tak ją rozumieć, to na pochwałę zasługują wszyscy kanciarze, złodzieje, lichwiarze, wyzyskiwacze…
